Nasıl da bağlanmışım. Hepi topu 3 gün olmuştu oysa ki. 3 gün dediğin nedir ki.. Yatcaz kalkcaz, yatcaz kalkcaz, yatcaz kalkcaz.. Bazen teoride anlamlı ve mantıklı olan pratikte olmaz ya, işte o zamanlardandı benim 3 günüm. Her dakika yanımdaydı, yanımda olması güven veriyordu. Hissediyordum güveni iliklerime kadar bedenimin her köşesinde. Belki de beni ona bağlayan en önemli neden de bu güven duygusuydu. Yağmurda yürümek o varken işkence olmaktan çıkmıştı. Artık yağmur ıslatmıyor, soğuk işlemiyordu bedenime. Sımsıkı ona tutunup karanlık havada sarı sokak lambaları ve yağmurun altında yürümek. Yürümek ve düşünmek.. Benim yağmuru sevmediğim gibi o da rüzgarı sevmiyordu. Narindi, incecikti, incinirdi.. Bide beyazı çok severdi. Saflığı ve temiz olan her şeyi anımsatıyordu ona sanırım. Belki de sadece beyaz olduğu için, nedensiz seviyordu. En çok sevdiğim tarafı, şeffaftı. Hani derler ya içi dışı bir.. Başladıysa bitmeli ya illa ki, bir gün bitecek beraberliğimiz. Ayrı düşeceğiz yine.. Ta ki yağmur mevsimi yeniden başlayıncaya dek..
Gönül isterdi ki bu satırları "Ona" yazayım. Bir kısım okurumun anladığı üzere "O" bir kişi değil, bir şey.. 5 Lira'ya aldığım şemsiyem.. Zor durumda kaldığım için fırsatçı satıcıların birinden aldım onu 3 gün önce. Yağmurun vücuduma teması beni hep rahatsız etmiştir zira. Bu üç günde yanımdan ayırmayınca aramızda bir bağ oluştu. Tıpkı siyah nike tozluklarımla olduğu gibi bir bağ. Çok mu duygu yoksunuyum bilmiyorum ama illaki birine ihtiyaç yoktur çoğu zaman. Bir şey bile mutlu edebilir bazen.. Netice itibariyle insan için olan hiç bir şey sonsuz değildir. Bir gün gelecek ve süregelen bitecek. Ama sonbahar bittiğinde, kış gelecek. Kabanına bağlanacaksın.. Kış bitecek, ilkbahar başlayacak... Arkadaşlıklar, aşklar, yoldaşlıklar, dostluklar biter. Bitebilir, bitme ihtimali vardır. Ama korkma. Bitişler olduğu sürece başlangıçlarda olacaktır. Başlangıçlar olduğu sürece de bitişler. Bunun bilincinde ve farkında olan "ben" bu yüzden size nazaran biraz daha ağrısız sızısız bir yaşam sürüyorum. Sona ağlamak yerine başlangıç için heyecanlanıyorum. Her zaman geçerli olmuyor tabi, reçete değil bu yazdıklarım.. Sonlar, bitişler, ayrılıklar ve ölüm hepsi gerçek, kati. Ama hayat bu olması gereken bir şekilde vuku bulur, kaçış yok, saklanacak bir yer yok..
