Ya hayallerimizin hepsi gerçekleşse. Benimkiler gerçekleşmedi, gerçekleştiğini varsayarak yazmaya çalışacağım o yüzden. Gerçekleşmesini ister miyim bilmiyorum. Beni yazmaya iten bu durum galiba. Yazıyorum yazmasına da tatmin olacak mıyım onu da bilmiyorum. Öylesine yazıyorum işin açıkçası.
Merak ediyorum hayallerimizin hepsi vücut bulsaydı hayata bakışımız ne yönde olurdu ? Neyi amaçlar, neyin peşinde koşardık ? Amaçsız mı kalırdık yoksa yeni amaçlar mı edinirdik.. 40 yıl çalıştıktan sonra emekli olan insanlar gibi meşgul olmak adına yeni icatlar mı çıkarırdık.
Amaca ulaştıktan sonra amaçsız kalmak.
Ya da elimde yeterli argümanlar bulunmadığı için ben sadece bu taraftan bakabiliyorum duruma. Şimdi diğer taraftan bakmaya çalışacağım biraz.
Hayallerimizi gerçekleştirdiğimizde, amaçlarımıza ulaştığımızda amaçsız kalıyorsak, tek bir hedefi olan ve onun için üretilmiş olan bir makineden farkımız kalmazdı gibi geliyor bana. Bir hedefe ulaştıktan sonra doğamız gereği daha fazlasını isteriz muhtemelen. Dolayısıyla hiçbir zaman amaçsız kalmayız. Tabi ki tüm yazdıklarım varsayımdan ibaret..
Netice itibariyle ben hayallerimin olması peşinde koşmaktan zevk alıyorum ve öyle kalmasını istiyorum. Hazzı ertelemek istiyorum sonunda ona ulaşmak üzere..
Hayallerin gerçek olmasından korkan biri gibi lanse etmiş olabilirim kendimi. Ama dayanak olmadan bu hayat nasıl geçer bilemiyorum.
Hep imkansızı isteyerek bu kaygıyı sona erdirmek mümkün tabi. Ama buda bizi fazlasıyla hayalperest yapar herhalde. Ama insanoğlu hayal etmeden başaramamış büyük işleri.
Fark ettiyseniz hem söyleyip hem çürütüyorum savlarımı.. Bu da konu hakkında ne kadar kafa karışıklığı yaşadığımı gösterir bir durum.
Öylesine yazmasının böylesine sonuçları olacaktır elbet.
