15 Ocak 2012 Pazar

Depresyon Güncesi

Hani, vıcık vıcık hissedersin ya,
Yapış yapış,
Yalnız ve terk edilmiş,
Sıkkın ve bıkkın,
Halsiz ve moralsiz,
Çirkin mi çirkin,
Suratsız mı suratsız..

İşte ben böyle hissetmiyorum. Aslında hissediyorum. Böyle de bir ikilem yaşıyorum. Bir sürü etmen söz konusu elbette ki bu hissiyat için. Her şey üst üste gelir ve artık patlama noktasına gelirsiniz ya hani, oralardayım şu an. Böyle anlarda beni teselli eden tek şey, kalbe huzur ve umut veren şu cümledir: "Ey sıkıntı şiddetlen, nasıl olsa biteceksin!". Güzel olan her şeyin sonu olduğu gibi güzel olmayanın da olur mutlaka. Biraz rahatlamak için yazmak, fikrinden yola çıkarak yazıyorum. Şu ana kadar olan bölümde değişen bir şey olmadı, olma eğilimi içerisinde de değil işin açıkçası.. Kırmak geliyor içimden karşımda ki vazoyu ama risk büyük. Anne, her durumda Annedir, riske girilmez. Çıksam, hava alsam biraz hava buz gibi şakası olmaz. Vıcık vıcık ruh haline vıcık bir de burun eklemek hiç mantıklı gelmedi. Kuzenlerle takılsam, kahveye gitsem. Dün pis yenildim onu da riske edemem. Tam çöküntü yaşarım tekrar kaybedersem. He bide yarın final sınavlarımdan biri var şeytan diyor ki ona çalış! Bir kere de doğru bir şey söylesen şaşardım zaten. İki gündür evde ki 3 laptopla Cull of oynuyoruz dayım ve kardeşimle. Dayımla kardeşimin kafasına sıkmaktan ve vurulunca salto atmaktan kötü kötü rüyalar görmeye başladım. Hep bir harp havası hakim rüyalarımda. Facebook ve twitter ikilisi de aynı buhrana sürükledi beni. 9GAG var şükür ki. Dedem de gitti. 40'lar muhabbeti de bitti. "Karneyle alırdık biz ekmeği" son zamanlarda ki en güzel muhabbet başlangıcı benim için. Ntvspor desen hep bir şifre modunda. Ondan da istediğim verimi alamadım. Kitap okusam, o da bambaşka bir dünya. Martin Eden denen karakter hayalciliğime ket vurdu. Her şeyde mantık ve gerçeklik arar oldum. Hayaller kurup onlara inanırdım bir zamanlar. En azından mutlu olurdum bir süreliğine. Onu da Jack London aldı benden. "Kendini kandırma" yeteneğimi aldı benden. Saçlarımı kestirdim ve sakal traşı oldum. İyi geldi gibi. "Bu kar tutar." iddiasını bile kaybettim. Sınavlar zaten başka alem. Kaç dersten kaldım Allah bilir. Tek barışık olduğum yatağım, yorganım ve yastığım.

Hepimiz dönem dönem yaşarız bu ruh halini.. Aktörler veya nesneler farklıdır kimi zaman. Bazen de olaylar..
Ama illa ki iyi bir şeyler de olur, olacaktır, olmalıdır da.